Leven met '40-'45 schrijvers in lokale media
Wat blijft je bij van een jeugd in de Tweede Wereldoorlog? Veertig tachtigers van nu nemen ons mee naar hun kindertijd. In een brief aan hun kleinkind beschrijven ze hun meest levendige herinneringen aan een bijzondere tijd. De brieven geven veel kleur aan het tijdsbeeld, en helpen zo de geschiendenis levend te houden.
De kinderen van toen schrijven over hun overlevingsstrijd, angst en onmacht, maar ook over saamhorigheid en de wil om er toch iets van te maken. De verhalen gaan over hun dagelijks leven. Over voedsel, een fietstocht of over de buren. Maar op de achtergrond speelt steeds ‘het grote verhaal’.
Diversiteit en nuance
Na alles wat al over de oorlog is geschreven, is dit een bijzonder boek. Allereerst hebben de tachtigers die meewerkten hun herinneringen allen eigenhandig opgeschreven. Hun stijl en woordkeuze brengen je als lezer direct in de sfeer van toen. Daarnaast geven de veertig brieven een heel divers en genuanceerd beeld van het dagelijks leven tijdens de bezetting. Sommige kinderen hadden een heerlijke jeugd op het platteland, terwijl anderen ernstig leden onder honger of angst voor bombardementen. Ook geven de beginjaren van de oorlog een veel minder ingrijpend beeld dan het eind.
De oorlog bracht veel creativiteit en moed in mensen boven: een huisarts was NSB-er maar hielp wel zijn buurman na diens verzetsactie uit de gevangenis; een kerst werd onvergetelijk met tulpenbollen‘marsepein’. Met Leven met ’40-’45 wil Sinds 1883-uitgevers de herinneringen uit de eerste hand vastleggen voor het nageslacht.
Foto's: Jan Sluijk in de Woerdense Courant en Janine Marseille - Smit in Het Krantje Leidschendam - Voorburg
